Gids voor de Oudere Gamer

In januari 2019 kwam mijn oudste zoon op een briljant idee: laten we samen een arcade machine gaan bouwen! Het zou eentje moeten worden die de sfeer van een oude arcadekast uitstraalt, maar die zou worden aangestuurd door moderne techniek. Het hart (of beter gezegd: het brein) zou worden gevormd door een minicomputer – een Raspberry Pi – met een mini SD-geheugenkaartje dat plaats zou kunnen bieden aan oude spellen van systemen als NES, SNES en Gameboy, alsook oude MS-DOS spellen. Een lustoord voor de oudere gamer!

We spraken af dat we ervoor gingen. De kosten zouden we een beetje over de tijd spreiden, waarbij we het materiaal zouden aanschaffen op het moment dat we er gezien de bouwfase aan toe waren. We hebben de spullen uiteindelijk betrokken bij de lokale bouwmarkt, de lokale kringloop en (internationale) webwinkels. Over de precieze constructie hoefden we niet te veel nadenken: we troffen al snel een geschikte bouwtekening op het internet, op de site Instructables. 

De eerste aankopen deden we in januari van 2019 (speakers van de kringloop) en de laatste aankoop was vier maanden later: geschikte grills voor de speakers. Met het opschroeven van de speakerroosters was het project afgerond. In de tussentijd werkten we aan de machine, zodra school en andere verplichtingen dit toelieten.

In totaal hebben we ongeveer 500 euro uitgegeven aan hout (mdf-platen en balkjes), lijm, elektronica (zoals een versterker, de Pi en een scherm), schroeven, verf, plexiglas en wieltjes. De constructie was door er samen aan te werken in alle fasen een feest. Een impressie in foto’s van de vele bouwfasen:

Momenteel is het apparaat een pronkstuk in de woonkamer, waarop met enige regelmaat door gezin en bezoek wordt gespeeld. Met name Warlords, Pinball Fantasies en Tetris zijn onder de oudere spelers populair. Retro gaming op de arcade! Het apparaat is in wezen een eerbetoon. Een monument voor oldskool gaming. Maar alles is, zo is al duidelijk geworden, ingebed in moderne techniek. Naast de joysticks en vele knoppen is door middel van Bluetooth een toetsenbord en muis beschikbaar en kan eenvoudig Spotify via de telefoon op de machine worden afgespeeld. Indien nodig kunnen de usb-poorten worden gebruikt, voor bedrade apparaten of het opladen van een smartphone. De led lampjes boven het scherm kunnen in verschillende kleuren worden gesteld en ‘afgespeeld’. Ook kan eenvoudig met de ’thuiscomputer’ worden verbonden, voor het afspelen van bijvoorbeeld een Youtube filmpje. 

Het is de hoogste tijd weer eens Tetris Zero te spelen op de arcade machine. Het feit dat de hoogste score op naam staat van een vriend van mijn oudste zoon zint me maar niks!

Don Andle

In het voorjaar van 2017 keek ik over de schouders mee met de jongste, die een ‘schietspelletje’ speelde. Er werd gerend en natuurlijk geschoten, slachtoffers vielen neer. Als een speler sneuvelde, kwam hij opnieuw in het spel. Daarna werd hij geheid weer onderuit gehaald en begon alles weer opnieuw. Enzovoorts, enzovoorts, enzovoorts.

Op hetzelfde moment speelde de oudste elders in het huis hetzelfde spel, maar dan in een andere variant: teamwedstrijden die wel drie kwartier konden duren. Eruit stappen was er niet bij, want dan volgde een straf: een cooldown, met als gevolg dat gedurende een zekere tijd geen wedstrijden meer gespeeld mochten worden. De oudste speelde op dat moment op een behoorlijk hoog niveau, door veel te spelen en veel en fanatiek te trainen.

Minzaam nam ik alles op. Ik had al meer dan twintig jaar geen computerspel meer gespeeld, maar kwam er op deze manier via de kinderen weer mee in aanraking. Ik dacht terug aan enkele spellen die ik in de jaren negentig als student fanatiek speelde op floppy disk en dankzij toewijding – maar zeker ook teveel tijd – aardig onder de knie had gekregen: Pinball Fantasies, Wolfenstein 3D, Warlords en Chuck Yeager’s Air Combat. Ik dacht: het kan toch allemaal niet zo moeilijk zijn als de jongelui doen voorkomen? Met regelmaat werd een mislukte schietactie van één van de kinderen door middel van een onderdrukte vloek of een kreet van eigen commentaar voorzien. Dat kende ik nog van mijn eigen tijd als spelletjes spelende student, waarna ik doorging en doorging om het volgende niveau te halen.

De bezigheden van de jongelui intrigeerden me. Dit betrof zowel de specifieke moderne games die ze speelden als de wereld eromheen, waarin communicatie – zowel in het spel als daaromheen – een grote rol bleek te spelen. Hoe anders was dit vroeger, waarin je alleen maar tegen de computer sprak of schreeuwde als de boel vastliep. Online gamen bestond nog niet.

Op een zekere dag meldde de oudste vol trots dat hij weer een hogere rang (rank) had behaald in het spel Counter-Strike: Global Offensive. Hij was nu Master Guardian Elite. Van de dertig ranks die behaald konden worden, was deze slechts vijf stappen verwijderd van de hoogst haalbare: Global Elite. Ik complimenteerde hem. Het was kennelijk een prestatie van formaat, anders was hij niet zo trots. Maar ik begreep het niet. Zoals gezegd: zo moeilijk kon het allemaal toch niet zijn? Je richt een virtueel pistool op een virtuele boef en je moet gewoon sneller zijn om te winnen. No big deal. In één zucht door ging ik een uitdaging aan: ik zou het spel gaan aanschaffen en spelen en op een zekere dag zou ik een hogere rank hebben dan de oudste.

Nu werd ík getrakteerd op een minzame blik. Of hij me van binnen stilletjes honend uitlachte of me toch enigszins vreesde weet ik niet, maar het eerste lijkt waarschijnlijker. Maar ik hield me aan mijn eigen uitdaging en kocht het spel. En ging zwaar door het stof. Maar ik gaf niet op.

In december 2020 is het drie en een half jaar later. Vorige week stond in het teken van een toernooiavond die ik had georganiseerd voor mijn eigen kleine Europese Counter-Strike: Global Offensive clan genaamd Dreadless. Acht van de tien leden deden mee. We begonnen met een 1v1-toernooi met AWP’s, gevolgd door een 1v1-toernooi met knife. Daarna volgden twee toernooien met elk vier Wingmanteams. TheWGBbroz won het toernooi met AWP’s, gevolgd door KolumSea die won met knife. Team Dreadful won het eerste Wingmantoernooi, Team De Jonge & De Gamle won het tweede. Twee dagen later was het business as usual met de Wednesday Wrecking om 20:30. Helaas werd het core team van Dreadless driemaal afgedroogd, waardoor onze win-loss ratio met één procentpunt zakte naar 83%. Komende maandag verwacht ik mijn felbegeerde HOTAS, de Thrustmaster T.16000m FCS, die ik wil inzetten voor een andere game.

In 2017 zou het voorgaande abacadabra zijn geweest. In 2020 is het een deel van mijn leven dat een hoop vertier brengt en bovendien begrip voor een deel van de wereld van mijn kinderen.

Don Andle

In deze ‘Gids voor de Oudere Gamer’ doe ik verslag van mijn avonturen als ‘oudere’ speler van games. De wereld van Steam, Discord en HOTAS. Voor mij was dit tot voor kort een compleet nieuwe wereld. Begin jaren negentig speelde ik spelletjes op floppy disks, maar daarna raakte het gamen geheel uit zicht. Dankzij de kinderen werd ik er weer mee geconfronteerd. Ik werd nieuwsgierig, zowel naar het gamen zelf als naar de digitale wereld waarin dit plaatsvindt en mijn kinderen – deels inmiddels volwassen – met regelmaat verkeren.

Laat deze site, waarop ook ruimte is voor gastauteurs, door de diverse verhalen een gids zijn voor een ieder die op oudere leeftijd zijn nieuwsgierigheid niet heeft verloren en interesse heeft in het gamen. Veel techniek komt er niet in voor. Belevenissen wel.

GLHF!

Don Andle