Krasse gamer, wat is leeftijd?
In 2000, bij de lancering van de baanbrekende First Person Shooter ‘Battlefield 1942’, ben ik op wat latere leeftijd ingestroomd als ‘gamer’. Ik was 30. Mogelijk en vermoedelijk liep mijn emotionele leeftijd daar niet parallel mee. Ik had daarvoor natuurlijk andere spelletjes gespeeld, met vriendjes, op de C64 en later op de pc, maar nooit met het soort commitment dat je van de straat houdt en je doet focussen op één spel.
BF1942 speelde zich af op bekende slagvelden uit de Tweede Wereldoorlog: Omaha Beach, Bocage, Wake Island, etc. Nieuw was, voor games in die tijd, dat je vrij kon bewegen in realistische, enorme 3D-omgevingen te land, ter zee en in de lucht. Je kon, als infanterist in diverse rollen, plaats nemen in tanks en een andere voertuigen, boten, onderzeeboten en vliegtuigen zoals Spitfires. Ook een primeur was de mogelijkheid om met 64 deelnemers in een spel in te loggen. 32 tegen 32, waarbij je binnen een team squads kon aanmaken en met een groepje kameraden kon samenwerken met behulp van headsets. Dat laatste bleek een gouden greep die veel complexiteit en lagen van interactie toevoegde aan het spel.
Het spelconcept had een grote aantrekkingskracht op mij. En ook op leeftijdsgenoten uit die tijd. Ik herinner me zo goed hoe we iedere nieuwe map als ontdekkingsreizigers koortsachtig verkenden, als dartele koeien die na een lange koude en donkere winter voor het eerst op een groen weiland worden losgelaten: frantic exploration.
Ik speelde onder de alias Illbeback, niet alleen een verwijzing naar de science fiction cult film, maar ook naar het fenomeen van het telkens terugkeren (‘spawnen’) nadat je op het virtuele slagveld het leven had gelaten, om je gram te kunnen halen bij diegene die dat op zijn geweten had.
Gamen via internet stond nog in de kinderschoenen en het spelen in teamverband, in de multiplayermode, kon je het beste doen bij de zogenaamde LAN-parties, waar ik een stuk of vier van heb meegemaakt. Inderdaad, niet veel, maar die hebben wel onuitwisbare indrukken achtergelaten. Het internet ontwikkelde zich razendsnel en toen de opvolger Battlefield 2 op het toneel kwam, hielden de LAN-parties snel op te bestaan.
Fast forward: er volgden vele opvolgers van BF1942. Ik heb ze allemaal gespeeld. En veel. Tot op de dag van vandaag is Battlefield de enige game die ik op de pc speel. Mijn alias is na het verschijnen van Battlefield 2 geëvolueerd naar Illbeback2. Hiermee een laag betekenis toevoegend, die van de gedeelde vreugde van de vanzelfsprekende digitale wedergeboorte, in contrast met de keiharde werkelijkheid van het echte leven, waar niet aan te ontsnappen is. Inmiddels heeft de geschiedenis geleerd dat de Battlefieldreeks een rode draad vormt in mijn leven, die dwars door de kindertijd, de loondienstperiode en het ondernemerschap is gelopen.
Ik ben een middelmatige speler. Voor wie het wat zegt: mijn kill/death-ratio is vaak tussen 1 en 2. Ik heb geen hoge kill score, maar ontmoet ook weinig deaths. Hoe langer een ‘round’, een potje, duurt, des te hoger ik lijk te eindigen. De betere spelers halen met gemak 100 kills in een potje, met vaak ook een hoog aantal deaths. De beste spelers hebben soms een Youtube-kanaal. Daar kun je hun spel analyseren. Maar zoals in onze analoge wereld: op het moment dat je je begint af te vragen hoe ze het doen, wordt het besef van het gebrek aan talent bij jezelf blootgelegd. Te weinig talent stelt vragen, talentvol doet gewoon, talent acteert als een vanzelfsprekendheid.
Het enthousiasme is ondanks het klimmen van de jaren gebleven en de gedrevenheid lijkt nog niet af te nemen. Iedere nieuwe map is nog steeds een feest van ontdekking. Het is soms moeilijk te stoppen met spelen. Spelen tot diep in de nacht, het komt nog steeds voor. Vrienden zijn echter afgehaakt. Daar is wat geknakt… wat zou dat zijn? Zou mijn emotionele leeftijd nog steeds na-ijlen bij de fysieke leeftijd, 51? Zal ik mettertijd ook de interesse verliezen, of de noodzakelijke reflexen en oog-hand coördinatie? We zullen zien. Voorlopig kijk ik uit naar de release van Battlefield 6. Later dit jaar, 2021.
Illbeback2 (a.k.a. René Wubs)